Dag 11 – Bijzonder water (Vyshovo, UA)
Aan alles komt een eind. De zomer loopt in Oekraïne over in de herfst en we verlaten Malaja Oegol’ka. Het heeft de afgelopen dagen ‘s nachts geregend, en dat betekent een uitdaging. Een deel van de wegen in Zakarpattia is onverhard en het gedeelte dat verhard is heeft dringend onderhoud nodig. Deze kwaliteit van wegen in combinatie met regen zorgt ervoor dat de onverharde wegen modderig worden en dat je door de plassen in de kuilen en gaten niet kunt zien of het handig is om ze te ontwijken.
Een onverwachts voordeel van regen: de route die je moet rijden om alle kuilen tactisch te ontwijken is redelijk goed aangegeven en op de onverharde wegen worden de randjes wat minder scherp.
Na een kleine twee uur hobbelen langs authentieke houten kerkjes en oneindig veel kuilen zijn we nu aangekomen in het gebied van de Oekraïense Karpaten dat wat toeristischer is. Hoewel we in Malaja Oegol’ka al uit de kraan konden drinken omdat het thermaal water was, wordt er hier op elke hoek van de straat mee geadverteerd: sauna’s, bronnen, klinieken; alles drijft hier op de kwaliteit van het water.
In de dorpjes is te merken dat dit gebied oorspronkelijk bij Hongarije hoorde want de straten in de dorpen hebben kinderkopjes (veel getril, maar minder gaten) en een specifieke breedte die verplicht was vanuit Oostenrijk-Hongarije. Daarnaast zijn veel borden tweetalig en zien we overal Hongaarse vlaggen. We zitten nu ook dicht bij de grens (die van Roemenië (dit gebied is een paar keer geshuffled in de geschiedenis)), want als we uit ons raam kijken zien we een bergkam die waarschijnlijk de grens vormt. Toch zullen we niet hier proberen de grens over te steken naar Roemenië: de dichtstbijzijnde grensovergang zit een stuk verderop. Maar de naam van deze vakantie geeft een beetje weg waarom we hier zijn…