We zitten in het betere deel van Sint-Petersburg. De huizen zijn goed onderhouden, de buurt is rustig en de auto’s zijn groot. Omdat we op vijf kilometer van het centrum zitten wilden we een soort OV-chipkaart kopen. Daar ging het mis. Een scène uit onze ochtend:
Tessa: Goedemorgen, we willen graag een OV-chipkaart voor zeven dagen.
Baliejuffrouw: Dat is goed. Heeft u een OV-chipkaart?
T: Nee, die wilden we graag bij u kopen.
B: Dat is goed, heeft u een OV-chipkaart?
T: *lichtelijk bamboozled* Nee, maar die kunnen we toch bij u kopen?
B: Dat klopt.
T: Fijn, dan zou ik er graag een kopen voor zeven dagen.
B: Zeven dagen? Heeft u een OV-chipkaart?
T: *404 ERROR. LOGIC NOT FOUND*
Deze conversatie heeft zich in een loop een keer of drie herhaald.
B: *Laat uiteindelijk in een vlaag het pasje zien*
T: Ja, die wil ik!
B: Oké, maar heeft u dan een bonnetje?
T: ?
B: Bonnetje. Om de kaart te kopen?
T: Nee, dat kan toch bij u?
B: Jazeker. Hoeveel kaarten wilt u? Een?
T: Twee graag.
B: Twee?
T: Graag.
B: Oké, voor zeven dagen.
T: Graag.
B: Oké, uw pinpas alstublieft.
T: Prima, de kaart werkt nu?
B: Ja ja ja, natuurlijk…
Maar we kunnen nu wel onbeperkt met het OV reizen…
Aangekomen op de Nevsky Prospekt blijkt de impact van het WK. De stad is enorm druk en we horen meer Spaans en Portugees dan Russisch. We horen ook meer straatartiesten, wat niet per se het plezier van op straat lopen vergroot. Het winkelcentrum dat we bezochten heeft er handig op ingespeeld en heeft een scherm opgehangen met een tribune eromheen waar mannen de voetbal kunnen volgen terwijl de vrouwen winkelen. Teneinde de drukte te ontvluchten zijn we naar de bioscoop gegaan. Klinkt onlogisch, maar alle films worden in Rusland nagesynchroniseerd, wat het aantal toeristen drastisch beperkt. En dan kom je om een uur of elf buiten en dan zijn er nog steeds massa’s niet-Engels-of-Russischsprekende toeristen, maar is het ook nog steeds licht. Want het is zomer 🙂