*DO NOT TRY THIS IN RUSSIA*
Vandaag was de dag met de afspraken met de mensen van het NIP. Ontzettend lieve mensen die handige dingen weten. Om u niet te vermoeien met namen die u niets zeggen springen we nu naar de avond. Wat u hierover moet weten is dat Argentinië-Nigeria vanavond in Sint-Petersburg speelt.
Dat gezegd hebbende, we gingen met de metro naar Vasilievskijeiland, om zes uur. Dat betekende spits, maar ook hordes voetbalfans die ook naar Vasilievskijeiland moesten. Het hielp niet dat een roltrap kapot was, dus drukte alom in de metro. Daar ergens tussen liepen dus de Russische forenzen, wij en de vijfde Nigeriaan die we tijdens ons verblijf tot nu toe hebben gezien. De verhouding Nigerianen-Argentijnen is nogal uit het lood. Want de Argentijnen waren namelijk vijf tot de vijfde macht alleen al in onze wagon aanwezig. Argentijnen zijn ook net als Amerikanen: ze kunnen niet zachtjes doen. Er werd luid gezongen, geschreeuwd en begroet. Maar zelfs de route die tussen een man of drie besproken werd moest op volume standje doof bediscussieerd worden. Enfin, we waren op Vasilievskijeiland. Daar kwamen we een fotozaakje tegen waar we maar meteen Rusland-proof pasfoto’s hebben laten maken. Vonden we zelf nogal slim, omdat het hier goedkoper is en je weet zeker dat de foto’s voldoen aan de Russische voorwaarden. De winkelmannetjes vonden ons maar vreemd. Vervolgens kwamen we in een leuk universiteitsboekhandeltje waar een dode duif voor de ingang lag. Verder is het Vasilievskijeiland een leuke buurt, netjes en modern. We trokken verder naar de ‘zee’. En hier komen we bij het deel waar de waarschuwing boven dit verhaal op slaat. We zijn naar de ‘zee’ gegaan, maar die ligt daar naast het voetbalstadion waar dus ook alle Argentijnen en vijf Nigerianen naartoe gingen. Het was er vergeven van de politie en op strategische plekken was de straat afgesloten. Omdat we toch wel graag de ‘zee’ wilden zien, moesten we aan een politieagent de weg vragen. Mocht u ooit in Rusland zijn: Doe dit NOOIT! Nu kon het vanwege het WK, want iedereen in uniform moet zich gedragen, maar normaal is het het stomste wat je kunt doen, tenzij je graag een ‘plaatstelijke boete’ betaalt. Maar goed, er kan nu iets van de bucketlist van de vrouwelijke helft van fam. De Mol-van Valen.
We vroegen dus de weg. Fout nummer 1: Mme De Mol vroeg naar het strand. Is er niet. Poging 2 en fout nummer 2: Mme De Mol vroeg naar de ‘zee’. Is er ook niet: het is de Finse Golf. Ja ja, dat maakt uit, want anders konden de agenten niet de weg wijzen. Uiteindelijk hebben we toch de zee gezien, waar we genoten van de ondergaande zon. We hebben niet gewacht tot hij onder was, want dat duurt hier in Sint-Petersburg wat lang.
