Het ging allemaal zo soepeltjes vandaag dat er wel een addertje onder het gras moet zitten (wat blijkt: op het moment dat ik dit typ, krijgen we bericht dat de vlucht vertraagd is). De portier wenste ons een goede reis en vroeg of we wel nog een keer terugkwamen. De bus was nagenoeg leeg (we hadden van de week een vrouwtje bij de metro koffers zien opmeten om te kijken of er een extra kaartje gekocht moest worden, dus we kozen voor de bus). De tweede bus was ook leeg en nieuw. We gingen met bus 39-э en vroegen ons af waarvoor de э voor stond aangezien die letter niet logisch was en er een normale bus 39 was. Het bleek de snelbus te zijn wat de busjuffrouw nog al pittig door de bus heen schreeuwde om dat bekend te maken. Een mannetje had dit niet helemaal meegekregen en raakte in lichte paniek toen hij zijn halte dreigde te missen. Een discussie met de busjuffrouw en passagiers volgde en het mannetje stapte verontwaardigd uit. De busjuffrouw moest daarna vreselijk lachen. In deze bus hebben we nog heerlijk Russische ogenblikken meegemaakt toen de bus het Plein van de Opstand moest oversteken. Denk drie rijbanen met belijning, vijf rijen auto’s naast elkaar, mensen die haaks met hun auto in die rijen staan, mensen die hun auto uitladen terwijl ze haaks in die rijen staan, mensen die wat te compenseren hebben, een hoop getoeter en een bus die hier dus dwars doorheen moet oversteken. Een kwartier later met een hoop leedvermaak en teleurgestelde chauffeurs die blijkbaar niet intimiderend genoeg werden geacht door de buschauffeur, waren we dan toch echt op weg naar het vliegveld. Ook hier ging alles voorspoedig, dus nu wachten we op onze laatste blini’s en slijten we onze laatste uren in Rusland op het vliegveld van Sint-Petersburg. We hebben een geweldige week achter de rug en nog meer verhalen en foto’s dan die op de blog staan, maar voor nu: Do vstrechi!
Reisblog Gerard & Tessa