Voer voor de blog over onze reizen naar Oost-Europa dient zichzelf altijd aan. Je hoeft er weinig voor te doen om een blog te vullen en dan nog blijven er zat onvertelde verhalen over die de blog niet halen. Als we dan op zo’n reis door Duitsland rijden haalt Duitsland het vaak dus niet eens op de blog. Te braaf, te onabsurd.
Stiekem zijn we dan ook naar Italië afgereisd om toch die Oost-Europese vibe op te doen. We missen die namelijk een beetje.
Maar om daar te komen moet je dus eerst door Duitsland en Oostenrijk en die landen zijn tamelijk georganiseerd en iedereen houdt zich aan de bedachte structuur. Dachten we.
We kwamen in Duitsland echter nog langs kasteel Neuschwanstein en omdat we tijd zat hadden zijn we er maar even langs gereden. Laten we het erop houden dat we bij dat kasteel weer werden bepaald bij het gebrek aan toeristen in Oost-Europa.
Nadat we ons uit de toeristenkluwen hadden geworsteld (wat nou, reisbeperkingen door corona), reden we naar Oostenrijk. Het land lag er even idyllisch bij als normaal, maar door corona hebben we inmiddels onze eigen variant van hoofd-schouders-knie-en-teen: mondkap-handgel-pinpas-en-id. Dit kwartet helpt je door alle wisselende coronaregels.
De naleving van de geldende regels is trouwens ook nog een bron van fascinatie. Inmiddels hebben we op de meest vreemde plekken maskers zien zitten, we hebben mensen handjes zien schudden en was het nu een meter, anderhalve meter of twee meter afstand houden? Maakt niet uit, niemand houdt zich aan de stickers op de grond. En dan zijn we nog in Duitsland en Oostenrijk…
Gelukkig hoef je geen mensen te zien. Een tussenstop bij een verstopt strandje aan de Inn of bij de verdronken kerktoren in het Resiameer maakt een hoop goed.
Het is namelijk rustig in Noord-Italië. Erg rustig. Rust gebruiken we normaal als graadmeter om wel of niet een restaurant in te gaan. Een rustig restaurant is dubieus, een vol restaurant zal wel goed zijn. Maar dat helpt ons dit keer niet. Terwijl we dat in Italiaanse restaurants dit toch een belangrijke graadmeter vinden…
Volgens Google zaten we in het beste restaurant van de stad, maar we waren de enigen. Verder ging het er herkenbaar aan toe. De ober had geen zin in zijn werk, de menukaart was uitgebreid, maar de helft was er niet en alles was tweetalig behalve het personeel. Het eten was er tot onze beider geruststelling gelukkig goed. We zijn in Italië…