We zijn weer veilig terug in San Boldo. Veilig is hier wel het noemen waard want op de terugweg van Venetië reden we onze bergen en pas tegemoet en daarmee een indrukwekkend onweer. Het weerlichtte zo sterk dat een machtig front van hoge bergen extreem clair-obscur oplichtte. De dashcamfilmpjes volgen nog (als ze gelukt zijn).
Toch schrok ons dat niet af van een flinke wandeling door diezelfde bergen. Officieel zitten we in de Pre-Alpen van Belluno. Voor ons huisje is een piek van 1196 meter, achter ons een piek van 1281 meter (de pas ligt op 706 meter tussen die toppen).
Die laatste top werd het. Ook omdat we volgens de route de pas mee zouden lopen. De pas hebben we inderdaad meegelopen, maar er zijn hier zoveel bomen dat we de pas niet hebben gezien (erg jammer, want google maar, het is een leuke pas).
Toen we de top bereikten was daar een kleine deceptie. De Italianen hebben namelijk hun prioriteiten al weer verschoven, dus in plaats van een schattig kruis stond daar namelijk een enorme zendmast…
Wat we wel daar op de top dan weer zagen liggen waren de Dolomieten, Belluno, de Piave en – onze stoutste verwachtingen overtreffend – Venetië…
De afdaling was lang en zelfs op onooglijke kleine wandelpaden heb je omleidingen over nog kleinere en onooglijkere paadjes. Goed, morgen hebben we spierpijn, maar de uitzichten waren het meer dan waard.
