Ik – Tessa – heb een naam met letters die in veel alfabetten wel voorkomen (bedankt, pap en mam). Als ik mezelf voorstel hoef ik vaak maar een keer m’n naam te noemen. Behalve in Oost-Europa. Daar krijg ik vaak de vraag: “Tessa? Als in Tisa?” Of vaak herhalen ze mijn naam als Tisa. Het is niet dat ze de e niet kennen. Die kennen ze zeker weten wel, maar het komt door de Tisa.
De Tisa of Tisza, afhankelijk in welk land je bent, is een van de grootste zijrivieren van de Donau. Ze ontspringt in Oekraïne, in de Karpaten, en vlakbij Novi Sad in Servië mondt ze uit in de Donau. En wij hebben wat met deze rivier.
In 2017 hebben we vlakbij Novi Sad in de Tisa gezwommen met Servische vrienden. Servië zuchtte onder 45 graden en een van onze Servische vrienden kende een plekje waar je rustig kon zwemmen in de rivier. Het water was heerlijk en langzaam koelden we af. Na het zwemmen aten we een watermeloen die langs de kant van de weg gekocht was. Ondanks de hitte was dit een van de warmste (sorry, pun intended) herinneringen aan die vakantie.
Een andere herinnering aan de Tisa komt uit 2018. We gingen naar Moldavië, maar we wilden een kleine omweg via de Karpaten rijden omdat vrienden in Oekraïne maar foto’s bleven sturen van de mooie bergen. Op weg naar de Moldavische grens reden we vanuit Mukachevo langs de Oekraïense grens met Roemenië en de bergen. De weg slingerde langs een bergrivier en de route was betoverend mooi. Deze rivier bleek de Tisa. We waren vlakbij de bron. Als we mensen vertellen over de natuur van Oekraïne, dan is het deze herinnering die boven komt.
En dit jaar gingen we weer naar de Karpaten. Dus moesten we naar de Tisa. Het dorp Vyshovo hebben we dan ook niet gekozen vanwege de Hongaarse kerk die er staat of vanwege het aquapark met thermale baden, maar omdat het aan de Tisa ligt. De rivier is hier niet bijzonder mooi, maar de plek is wel de perfecte uitvalsbasis voor de route die we morgen gaan rijden. En het ligt aan de Tisa ^^
Hoewel ons hotel ons verleidt met een bubbelbad, een sauna, bowlingbaan en bierbrouwerij, gaan we toch vandaag op safari naar de rivier. Het is 2,5 kilometer lopen, maar het heeft wederom geregend vannacht. In de auto merk je relatief weinig van alle nattigheid, maar lopen over onverharde wegen met plassen is toch wel next level. Helemaal als auto’s je passeren (voor iedereen die denkt: “ga op de stoep lopen”. Er is geen stoep en voetgangers staan onderaan in de pikorde). Gelukkig zien we er deerniswekkend genoeg uit om rekening mee te houden, want de auto’s die ons passeren rijden zo waar met beleid door de plassen.
Slalommend kwamen we dan bij de Tisa, maar niet nadat we toch wat indrukwekkende moddelpoelen en halve vijvers hadden doorkruist. En daar lag de Tisa dan. Voor ons gevoel stroomde ze wel de verkeerde kant op, maar hé, het zal wel aan de naam liggen.
