Day: September 3, 2021

Vanmorgen werden we wakker in Bran, een dorp dat een kasteel met de weinig originele naam Kasteel van Bran heeft. Over dit kasteel leeft het idee dat het het kasteel van Dracula is, maar dat kan literair en historisch gezien niet. Maakt niet uit, het is een mooi kasteel en de Roemenen weten het misverstand goed uit te buiten. Zelfs een advertentie voor de coronavaccinatie gaat gepaard met vampieren. In het kasteel stonden trouwens twee monumentale kanonnen. Allebei met het wapen van de VOC. Tot zover heeft onze ‘handelsgeest’ blijkbaar gereikt.

Na het kasteel rijden we naar de Transfagarasan. Dit is volgens alle plaatjes een mooie weg met veel haarspeldbochten en dito uitzichten. Vanuit Bran is de route echter ook al vrij spectaculair (en dit ligt deze keer niet alleen aan de weggebruikers).

Als we uiteindelijk bij de Transfagarasan aankomen is het na de eerste bocht al raak: een beer. En na de dam nog een. En een bocht daarna nog een. In totaal zijn we drie Europese bruine beren tegengekomen. Zij zaten op hun dooie gemakje. De toeristen, wij incluis, werden bijna uitzinnig en de plaatselijke politie zenuwachtig. Een kwartier nadat we de laatste beer hebben gespot krijgen we een RO-alert: extreem gevaar, meerdere beren gezien. Hoewel het vaker blijkt voor te komen, is het toch zelfs voor de boswachters nog bijzonder.

Dit waren nog maar de eerste kilometers van de Transfagarasan. De weg kronkelt verder en het laatste stuk is een indrukwekkende pas. Kale rotsen, watervallen, haarspeldbochten, overal parkerende Roemenen en racende motoren: het blijft rauw tot het laatste moment.

Na de Transfagarasan draaien we de snelweg op. Een van de weinige die Roemenië heeft en we rijden met ondergaande zon en gouden licht langs de bergen richting het westen. Onze stop voor vandaag ligt in Aurel Vlaicu, aan een verlaten doorgaande weg. Het motel is in vergaande staat van vergane glorie en onderzoek wijst uit dat we ons in de Roemeense versie van Cars bevinden. De snelweg ligt parallel aan de doorgaande weg die ooit de levensader van dit dorp was. Nu rest alleen nog nostalgie en een wegroestend tankstation.