We zijn nu echt op weg naar huis. Op het moment van schrijven rijden we in het noorden van Beieren en hebben we nog iets meer dan zes uur voor de boeg. Via deze blog hebben we geprobeerd jullie mee te nemen op onze reis en we hopen dat dat gelukt is. Hoewel hier al veel verhalen en herinneringen staan, hebben we nog veel meer dingen gezien en meegemaakt die de blog niet gehaald hebben. Wilt u ook al die verhalen horen en nog meer foto’s zien, dan bent u van harte welkom om eens langs te komen. Wij gaan nu het laatste stukje van onze reis afleggen en hopen jullie snel in het echt weer te zien! Do vstrechi!
Weerzien – Pancevo, Servië
Maandag zullen we teruggaan naar Nederland voor de begrafenis van oma Van der Velde. Nu zitten we nog in Servië en ook al is oma overleden, de Serviërs doen hun best om het voor ons zo goed mogelijk te maken. De dagen zitten hierdoor erg vol. Op donderdag werden we meegenomen naar Novi Sad. Na een rondleiding in het fort, werd besloten dat het weer beter geschikt was voor een duik in de rivier de Tisa (of Tisza). Het water was heerlijk en het was een goede afkoeling. Zelfs de Serviërs vinden het weer erg warm en naar verluidt is dit ook een warmere zomer dan normaal. Toch wilden twee andere Serviërs in onze airconditioningloze Spoetnik mee om ons een grot, twee kloosters en een waterval te laten zien. De grot was prachtig, vergelijkbaar met de grotten van Han. De kloosters, uit de veertiende eeuw, lieten de Servische geschiedenis zien. De fresco’s die de tijd overleefd hadden, hadden ook de Ottomanen overleefd. De waterval was gelukkig nog niet verdampt door de zon en op het meest idyllische plekje was een tafeltje vrij en konden we wat eten. Daar zaten we dan onder de waterval een berg eten weg te werken, want Serviërs zijn erg bang dat je met trek weggaat. Leuke bijkomstigheid: een zanger van het Eurosongfestival zat in hetzelfde restaurant te eten (google Euro Neuro voor beeldmateriaal). En Servië zou Servië niet zijn als er ook nog wat random dingen gebeuren. Zoals een trekker met een aanhanger die net niet onder de elektriciteitskabels door kon en waarbij een jongen met een houten stok de kabels vanaf de grond omhoog hield zodat de trekker er wel onderdoor kon. Of een tankstation met harde popmuziek en meisjes in interessante kleding met het merk van het benzinestation erop die dan je ramen komen zemen. Of, omdat het vroeg donker wordt, dat je ‘s avonds een vuurwerkshow ziet omdat er iemand trouwt. Of wanneer je dan de Serviërs afzet en je dan toch moet meekomen omdat de eerste rakija gemaakt is en je als eerste de rakija moet proberen. En dat je dan om twee uur ‘s nachts met een andere Serviër Game of Thrones en Inferno bespreekt. Terwijl de achterbak inmiddels volligt met versgeoogste tomaten, verse rakija en ons hoofd met mooie herinneringen en vol goede wensen voor onze terugreis naar Nederland.
… Ja,overal is God – Pancevo, Servië
Waren we gisteren in west-Servië, vandaag hebben we het oosten bezocht. De rivier de Donau vormt een deel van de grens met Roemenië. Dit gedeelte van de rivier loopt door Europa’s grootste kloof. Terwijl we sms’jes kregen van onze providers met “Welkom in Roemenië”, stonden we het Servische (en ook Roemeense) natuurschoon te bewonderen. We hadden weer prachtig weer, weer erg warm, zelfs voor Serviërs. En terwijl we voor het eerst het uitgehakte gezicht van de dappere strijder en laatste koning van de Thraciërs zagen in de rotswand van de Donau, werden we bepaald bij het begin van deze dag. Toen kregenwe te horen dat we het gezicht van onze dappere strijdster en oma niet meer zouden zien. Hoewel het nieuws van het overlijden van oma Van der Velde niet onverwachts kwam en we goed afscheid van haar hebben kunnen nemen, is het toch een zwarte rand die deze dag zou omgeven. Oma, de hemel ziet er vast nog veel mooier uit dan wat wij vandaag hebben gezien. Het ga u goed.
Bergen en dalen – Pancevo, Servië
Vandaag zijn we naar het westelijk deel van Servië geweest. Het is daar erg bergachtig en ons werd aangeraden daarnaartoe te gaan. Het oorspronkelijke doel lag wat verder, maar ook in Servië is het 43 graden en wij waren al gestrand bij de eerste mooie meander van het nationale park. We hebben de dappere Spoetnik ook wat vrij af gegund en hebben heerlijk genoten van het weer, de natuur en de rust. Bekijkt u vooral de foto’s in het fotoalbum (op de computer rechts van dit verhaal, op de mobiel onder de allereerste post onderaan, ww: lezer), west-Servië is een mooi gebied. Filmpjes volgen later (#internetverbinding).
