Vandaag zijn we naar het Smolnyklooster geweest en ook hier was een slijptol in de kerk duidelijk aanwezig. Op dit moment wordt de kerk verbouwd wat het absurde beeld oplevert van her en der plukjes iconen lukraak neergezet, maagdelijk witte muren en kroonluchters in plastic. Het ziet eruit alsof er een hele nette beeldenstorm doorheen geraasd is. Bij de uitgang stond een mandje met sjaaltjes voor de vrouwen die de hunne waren vergeten. Het bakje stond alleen zo onopvallend dat alleen de vrouwen die de kaarsjes verkopen een sjaaltje om hadden. De rest van het vrouwelijk publiek was in verwarring of je nu je hoofd moest bedekken in een kerk in verbouwing in een klooster waar ook de staatuniversiteit zit.
Na het klooster stapten we op de bus op een plein met smeltende teernaden (hoewel het niet zo warm is) en de legendarische naam Plein van de Proletarische Dictatuur. Je kunt veel over de Russen zeggen, maar niet dat ze geen bombastische straatnamen kunnen verzinnen. We wilden naar het museum over de Omsingeling en Verdediging van Leningrad. We hadden van tevoren nog gecheckt of het museum open zou zijn omdat de woensdag de Russische maandag is. Volgens de website was het museum open, maar wel later dan normaal. Het museum was dicht. Verbouwing. Tja, die stond dan weer niet op de website. Een vrouwtje in het dichte museum zag onze sippe gezichten waarschijnlijk en kwam naar buiten gerend met een lijstje met alternatieven. Blijkt dat er dus nog een stuk of zes musea gewijd zijn aan Sint-Petersburg in de Tweede Wereldoorlog. Hadden we helaas geen tijd voor, want we werden op het NIP verwacht.
Na de verplichting op het NIP (afsluiting van het academisch jaar) gingen we weer naar de bioscoop. Gewoon omdat het kan en het zo goedkoop is. Klinkt decadent, maar die decadentie valt in het niet bij de bioscoopstoelen die we voor een schandalig lage prijs kregen. Het waren trouwens geen stoelen, maar een lekkere, zachte tweepersoonsbank, met een tafel en een telefoon om naar de bar te bellen voor eventuele bestellingen. Ik vroeg me – los van of het moreel goed is om zoiets tijdens een filmvertoning te doen – af of dat zou werken, want beneden hadden we een bordje gezien met “technische pauze”, wat een Russisch bombastisch eufemisme is voor “kaduuk”. We hadden echter ons restantje popcorn (lees: de halve emmer) van de vorige bioscoopronde mee naar binnen gesmokkeld en genietend van onze verse halve liters frisdrank hebben we de avond doorgebracht in een verborgen bioscoop in een dvor aan de Nevsky Prospekt.