Aangezien iedereen een andere definitie van rust heeft, hebben we deze dag opgedeeld doorgebracht. Onze Wright-fan is naar Londen en zien we pas ‘s avonds intens diepgelukkig weer terug. De rest van ons poogt nog een wandeling als vorm van cooling down of warming up te ondernemen.
De laatste van de Bank Holidays is inmiddels begonnen en we hopen dat de meeste toeristen ten deze tijd Londen wel weer hebben verlaten. De suppoost uit Derby had ons beloofd dat Londen een loopbare stad is, maar gezien onze ervaringen met Boedapest en de suppoost die niet alleen Hadrian’s Wall heeft uitgelopen, maar ook de Pennine Way, nemen we toch een dagkaartje voor het ov.
De drukte valt inderdaad alles mee. De hele stad is bezig met de grote schoonmaak en overal hangen nog vlaggetjes die inmiddels niet meer zo heel florissant zijn. Het beste idee van de dag is om te beginnen bij The Monument. Voor iedereen die niet beseft wat dat inhoudt: het is een zuil van 61 meter uit de achttiende eeuw met uitzicht over de stad. Kenmerk van zuilen uit de achttiende eeuw: er zit geen lift in. Deze 61 hoogtemeters zijn een grotere aanslag dan die hele muur in Northumberland en de dag moet nog beginnen. Lichtelijk verkrampt lopen we naar de metro om onze weg te vervolgen naar de oudste boekwinkel van het Verenigd Koninkrijk.
Boekwinkels zijn een soort zwarte gaten. Ze zuigen alles op: tijd, geld, familie Van Valen. Een deel van ons kon zich nog losweken en wegkomen naar de National Gallery (een ander berucht zwart gat), maar verder zijn we vandaag niet gekomen. De reis is voleindigd, we zitten hier prima.
