Oke, daar gaan we dan. Een beetje ongebruikelijk voor ons doen. Dus de eerste, echte post wordt er eentje van uitleg.
Allereerst Albanië. Normaal zouden we richting Oekraïne of Rusland gaan, maar voor vrij voor de hand liggende redenen gaat dat ‘m niet worden dit jaar. Al hoewel…
De laatste keer dat we op vakantie waren in Oekraïne, zaten we in the middle of nowhere van de Oekraïense Karpaten (een echte aanrader overigens). Daar hebben we warme verse melk op, melissethee van melisse uit de tuin gedronken en eindeloos veel appels meegekregen. Iets wat we ook meekregen was honing. Honing zonder chemische troep, puurder en biologischer is niet mogelijk. Die bijenkasten moeten namelijk het laatste stukje menselijke beschaving daar zijn geweest voor de woeste wildernis van de bergen echt begon.
We zijn nu twee jaar verder en de honing is bijna op. De honing die niet versuikerde en zo lekker is dat iedere vergelijking met supermarkthoning een belediging is. Toen dat besef in ons neerdaalde keken we elkaar aan.
Tsja, de Karpaten liggen erg afgelegen en binnen die Karpaten zouden we dan ook weer afgelegen zitten. Dus ja, waarom niet…
Nou ja, omdat het heel fout voelt om vakantie te vieren in een land dat alles nodig heeft om het hoofd te bieden aan een ander land dat als Ru(p)sje Nooitgenoeg dacht binnen drie dagen de boel te verlossen van een bedreiging die er niet was.
Dus een alternatieve bestemming was toch wel gewenst. Vorig jaar hadden we al een rondje Oostzee gedaan, dus dan blijft het zuiden over. En we wilden ook weer niet al te toeristisch gaan en dus dachten we: Albanië.
Alleen als we dat tegen mensen zeggen krijgen we vooral de reactie: “Oh, dat is erg opkomend, hè.” En dat vinden we dan weer een beetje spannend. Maar zolang het nog geen Kroatië is, gaan wij ervan genieten.
Dan het tweede. Eigenlijk hadden we al weg moeten zijn, maar ja, never waste a good feestje. Een neef kwam met de uitnodiging voor een verlaat corona trouwfeestje en dus rijden we op het moment van schrijven met de koffers naar een trouwlocatie. Waar we op ons normale vertrektijdstip met een frisse mix van “waar zijn we aan begonnen” en “jeejj, vakantie!” elkaar aankijken, rijden we vannacht waarschijnlijk al ergens bij Frankfurt.