Denkend aan Rusland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle berkenbomen
als hoge pluimen
aan de einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de datsja’s
verspreid door het land,
oerbossen, dorpen,
geknakte dennen,
kerken met uien
in een groots verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van de wind
met zijn eeuwige koude
gevreesd en gehoord.
Reisblog Gerard & Tessa