Tot grote naijver van een hoop mensen mag deze dame op kosten van haar werk naar de eeuwige stad Rome. Daar moet een addertje onder het gras zitten denkt u, maar behalve het volgen van een conferentie over het gebruik van data tijdens de coronapandemie in een überluxe hotel is er niets; geen kleine lettertjes of verborgen polisvoorwaarden.
Samen met een collega toog madam dus naar Rome. Met vliegtuig, maar dat wil niet zeggen dat we deze collega niet een mooie Oost-Europareiservaring kunnen geven. Geen idee of hij dacht dat dat bij de reis hoorde, maar daar gingen we.
Over de vliegreis zelf valt weinig te melden behalve dat het bewolkt was en de halve raad van bestuur dezelfde vlucht had. Saillant detail, komt nog terug.
Bij aankomst moesten we nog naar het hotel. Een trip van een kilometer of dertig. Collega dacht aan taxi’s, ik had het OV al uitgeplozen en de collega was wel in voor een avontuur. Daar gingen we met de trein richting Trastevere. Het kaartje kopen was al een fijnmazig labyrint, maar er kwam een ticket met bonnetje uit. Op Trastevere moesten we met de bus. Maar de bus stopte niet bij Trastevere. Handen en voetenwerk hielpen ons naar de bushalte en toen moest daar nog een kaartje voor gefixt worden. Een kiosk bood uitkomst en het werd wachten op de bus. Het informatiebord was wat cryptisch, maar onze bus kwam dan toch echt op de plek waar wij stonden te wachten en reed naar het hotel waar we zijn moesten. Collega vond het duidelijk een enorme belevenis. Aangekomen bij het hotel stond daar de raad van bestuur buiten lekker te keuvelen. Die hadden overduidelijk geen OV genomen (“hadden jullie een andere vlucht?”).
Het was zeven uur en waarom niet nog even het centrum in gaan? Tijd voor de volgende nieuwe ervaring voor collega: Uber.
Binnen een zucht waren we in het centrum en collega kon niet geloven hoe makkelijk het ging. Eenmaal geland bleek de collega uit hetzelfde hout gesneden te zijn als minimaal twee personen uit familie Van Valen. Colosseum, Pantheon, het Forum Romanum, de Palatijn, Piazza Navona, de zuil van Trajanus en de Trevifontein. Je kunt het allemaal in het donker bekijken en het is nog steeds indrukwekkend. Collega is inmiddels niet meer te houden en morgen gaan we nog even terug naar de Palatijn. Hij vraagt zich inmiddels af waarom er geen collega’s zijn tegengekomen in het centrum. Morgenmiddag begint dan de conferentie.
Je zou maar moeten werken in Rome zeg…
Reisblog Gerard & Tessa