Vandaag was de dag om naar Moldavië te rijden en voor iemand met een fascinatie voor grenzen was het smullen. We reden wederom langs de Roemeense grens, die ditmaal alleen maar uit een kleurloos hek met wat niet-indrukwekkend prikkeldraad. Geen blauw-gele paaltjes, geen vlaggen. Alleen hier en daar een waarschuwingsbord.
Vlakbij het drielandenpunt Roemenië-Oekraïne-Moldavië gingen we de grens over. De grens was leeg. De hokjes waren leeg en we stonden met vier andere auto’s klaar om naar Moldavië te gaan. Op een gegeven moment reden we Oekraïne uit zonder stempel. Zelf vonden we dat spannend, want het kan grote problemen geven als je het land weer in wilt (wat we over een aantal dagen ook gaan doen). Een mannetje verzekerde ons en nog wat Oekraïners dat we echt verderop in Moldavië een stempel zouden krijgen. Bij Moldavië aangekomen zagen we dan toch inderdaad Oekraïense beambten. Daar begon de controle. Alles moest open, maar gelukkig hoefde niet alles eruit. We werden gewogen en goed bevonden en een klein halfuurtje (!) later stonden we, met vignet, in Moldavië.
Moldavië is dunbevolkt. We hebben vandaag tweederde van het land doorkruist en we hebben vooral heuvels en vlaktes gezien. Het landschap is landelijk. Overal langs de kant van de weg zie je waterputten en ook hier weer Jehova’s getuigen en bordjes met verboden voor paard en wagen.
(Tekst loopt door onder de foto)
De droogte die in West-Europa is, is afwezig in Oost-Europa. Het regent hier vaker dan we gewend zijn en de gewassen staan hoger en beter. Volgens de Russische media is er een storm overgetrokken in Moldavië. Nu hebben we daar geen last van (gehad), maar het heeft wel een aantal keer flink geregend en dan op zo’n manier dat de Oost-Europese variant van Zeer Open AsfaltBeton best een uitdaging wordt om te rijden omdat de kuilen niet meer zichtbaar zijn of de weg onder water stond (of een combinatie van die twee). Verder vallen de wegen in Moldavië tot nu toe alles mee. We waren bang dat het à la de Karpaten zou worden, maar het is beter onderhouden en minder slingeren op de weg.
Maar Moldavië is ook arm en dat uit zich op verschillende manieren. Zo rijden er weinig auto’s en de auto’s die we zien zijn vaak oud. Daarnaast hebben we in Chisinau al meer dan gemiddeld dronken mensen gezien. En dan is daar de eeuwige scheiding tussen arm en rijk. Ook die is er in Moldavië. Naast een woonwijk met huizen met golfplaatdakjes of lelijke plastic dakpannen staat een groot winkelcentrum met de slecht gekozen naam Malldova. Voor nog geen acht euro eet je daar bij de MacDonalds en hoor je bij de gegoede burgerij in het land waar ze per jaar minder verdienen dan helft van ons twee per maand verdient.