Gisteren hebben we samen met de Spoetnikjes Odessa bekeken. Op het programma stonden de Potemkintrappen en de markt. Omdat het erg warm was in Odessa en de stad redelijk groot is, besloten we met het OV te gaan. Voor de Spoetnikjes was dit een nieuwe ervaring. En eigenlijk meteen een dubbele, want we gingen met de marshrutka. Dit zijn busjes die niet bij het OV van de overheid horen, maar wel beter functioneren dan het OV van de overheid. En ze zijn goedkoop. Een ritje kost 7 hryvnia (€0,20) en dan kun je zo lang blijven zitten als je wilt. Marshrutka’s zijn een heerlijk, onmisbaar typisch verschijnsel in de ex-Sovjet-Unie en ze maken het leven een stuk makkelijker.
Aangekomen bij de Potemkintrappen was het nog steeds erg warm, maar ons leek het een goed idee om die 142 traptreden dan ook omhoog te klimmen. Vanaf beneden zie je alleen de treden maar en niet de tussenstukjes en dat is best demotiverend als je daar zo zit te ploeteren. En natuurlijk, als je dan eenmaal boven bent zie je altijd weer die mafkezen die dit soort activiteiten beter aankunnen. De Odessa-variant bestond uit een hardloper met een ontbloot en erg gespierd bovenlichaam die de trap binnen recordtijd had bedongen. Eenmaal boven vierde hij zijn prestatie met hevig gehijg en gepuf. De uitslover.
Met de marshrutka gingen we ook naar de markt. Hier wilde Dhr. De Mol graag een shirt kopen. Het vrouwtje vroeg nog of hij het wilde passen en dat deed onze Mol ook. Helaas was het shirt te klein. Het vrouwtje mompelde iets over de vochtigheid van het shirt maar gaf toch een ander shirt voor poging twee. Haar delen we in in de tweede categorie van de uitslovers: “de uitslovers waar je wat aan hebt”.
Vandaag was het tijd om naar Kiev te gaan. Onderweg moesten we tanken en dat zorgt altijd voor heerlijke ervaringen. Hier kwamen we uitslovers tegen uit de derde categorie: “de uitslover die z’n best voor je doet, maar waar je niets aan hebt”. Het begon bij het uitstappen en betalen. Er kwam een mannetje op Mrs. De Mol afgedrenteld die in het Russisch meldde dat ze bij dit tankstation geen euro’s aannemen. Op zich logisch als je letterlijk midden in Oekraïne staat. Minder logisch is dat de man aan de auto zag dat we waarschijnlijk euro’s bij ons hadden, maar dit dan in het Russisch meedeelt. Volgens mij hebben de meeste Russischtaligen een ander kenteken… Bij het naar binnengaan hadden we nog meer categorie 3’tjes: een man die de deur voor iedereen opendeed en dichtdeed (gewoon een ongecompliceerde deur zonder slot) en een mannetje die mij nog even vertelde dat de auto bij pomp zeven stond. Iets wat volgens mij vrij basale informatie is die iedereen uit zichzelf wel onthoudt. Afijn, in Oekraïne bestaan daar dus mannetjes voor. Uit categorie 3 dan.
In Kiev aangekomen belandden we in de chronische files. Hier zagen we een fietser met (werkende!) knipperlichtjes in zijn achterlicht. Die man verdient een crowdfunding om zijn idee wijdverspreider te krijgen. We zijn er nog niet over uit of hij gewoon slim is of een uitslover uit categorie 4 (“uitslover voor zichzelf met nut voor zichzelf maar ook voor anderen”). Verder viel het ons op dat de belijning op de wegen in Kiev ineens overal is of wordt aangebracht. Belijning was eigenlijk non-existent in Kiev en was eigenlijk ook niet echt nodig omdat het verkeer zich daar zelf goed regelt. Wij vermoeden dat dit te maken heeft met de komende presidentsverkiezingen volgend jaar (dan zou die actie onder categorie 4 vallen).
Bij het hotel deed zich ook weer een typische gebeurtenis voor. We betaalden voor ons hotel 4000 hryvnia. Toen we onze boeking beter bekeken dachten we dat we te veel hadden betaald. In onze bevestiging stond namelijk een bedrag dat de helft was. Volgens het hotelmannetje kon dat niet en hij liet de boeking in zijn systeem zien. Wij vonden het inmiddels toch wel vreemd en duur, dus we gingen bellen. Op dat moment keek de man de boeking zoals die in het systeem van onze tussenpersoon staat en wees erop dat daar het bedrag, 2000 hryvnia, wel juist stond en hij wilde gaan zoeken naar de Spoetnikjes in het systeem voor de tweede 2000 hryvnia, zodat hij kon laten zien dat voor vier personen, twee kamers, twee nachten niet 2000 maar 4000 hryvnia is. Toen hij zag dat er inderdaad 2000 hryvnia achter een naam met vier gasten stond, viel het kopeekje: de reservering bij de tussenpersoon was qua personen goed doorgekomen, maar de prijs niet. Na een kwartiertje Russisch babbelen kregen we het te veel betaalde bedrag in contanten terug en elke keer als we nu langs hem lopen krijgen we excuses.