Vandaag was Kiev aan de beurt. Omdat we vorig jaar al in Kiev waren geweest, hebben we vandaag “maar” twee dingen bezocht. Het eerste was het Tsjernobylmuseum en het tweede was het Holenklooster.
Het Tsjernobylmuseum stond garant voor het Oost-Europese gevoel. Het begon bij de ingang waar twee kassa-achtige tafeltjes stonden waarachter bij beide respectievelijk een meneer en een mevrouw zaten. De meneer verwees ons door naar de mevrouw. Wat de meneer de rest van de dag doet is ons ook nog steeds niet duidelijk. Bij het weggaan zat hij daar nog steeds. De kassamevrouw deelde ons mee dat de toegangsprijs 10 hryvna (€ 0,30) per persoon was en dat er 50 hryvna per persoon bovenop kwam als we de audiotour wilden. Vervolgens zag ze het fototoestel en kwam er weer 30 hryvna bovenop de prijs. Als we niet uit hadden gekeken hadden we waarschijnlijk ook apart een kaartje moeten kopen voor onze tassen, schoenen en zonnebril. Het museum stond vol met foto’s en er waren twee vrouwtjes die ons nauwlettend in de gaten hielden. O ja, wilden we misschien een reconstructie van het ongeluk zien? 20 hryvna per persoon…
Om de prijs hoefden we het niet te doen, maar we hebben in heel Oekraïne niet zo’n handelsgeest gevonden. Met deze dames had de economie in 1992 al uit het slop kunnen zijn. Wat het museum ook goed uitonderhandeld had was een sponsorcontract met Japan dat in ruil daarvoor op elk scherm een sticker mocht plakken (zie foto hieronder) en een hoekje gewijd aan Hiroshima had gekregen. Het duurde even voordat wij, te midden van alle Tsjernobylfoto’s, doorhadden wat de Japanners in Oekraïne sjouwden in 1986. Inderdaad de link zit ‘m in ontploffing en radioactiviteit, niet in Tsjernobyl of Hiroshima.
Het Holenklooster was het tweede hoogtepunt van de dag. En werkelijk waar, het is een aanrader. Voor omgerekend een paar euro kun je een groot kloostercomplex op dat op de oeverhelling van de Dnjepr ligt. Hieronder staat slechts één foto, zie het fotoalbum voor meer. Het Holenklooster bestaat uit een aantal kerken en een klooster bovengronds en een gangenstelsel in de oeverhelling ondergronds. Omdat het een zeer heilig orthodox complex is, moet je als vrouw je hoofd bedekt hebben en wordt een broek niet getolereerd. Voor degenen die hier niet op voorbereid waren, is er een monnik die bij de ingang zit en knalgroene schortjes uitdeelt aan de dames in kwestie. Per slot van rekening is het Holenklooster toch wat bijzonderder dan een doorsnee orthodoxe kerk.
Op het plein voor een van de kerken waren duiven te vinden. Op zich niet heel spannend bij een kerk, maar hier stond een bord dat zei dat de duiven niet gevoerd mochten worden. Een Oekraïense pappa waagde het toch de duiven te voeren en prompt kwam een nonnetje zuchtend van een bankje omhoog, sleepte het bord over de tegeltjes achter haar aan en zette het demonstratief voor de schuldige pappa neer. Alsof het nog niet duidelijk genoeg was, wees ze boos naar het bord en vroeg ze enigszins bits of meneer het niet gelezen had en of hij dit anders niet zelf had kunnen bedenken. De serene rust die in het klooster en in de kerken hing werd versleept met het bordje.
