We hadden dus niets voorbereid, naar een grote wens van een van ons twee, zodat we eens ‘spontaan konden reizen’ wat echt super handig is in 2020. En zo belandden we in San Boldo. Wisten wij veel… Onze gastheer in Belluno werd alleen wild enthousiast toen we hem over onze bestemming vertelden.
Na een paar haarspeldbochten naar boven (wist je dat er vier verschillende soorten Fiats in een zo’n bocht op een weghelft passen?), kwamen we aan in een schattig dorpje met mooi uitzicht. Niet heel spannend, wel mooi. En geen internetbereik. Toen gingen we boodschappen doen.
En toen bleek dat onze straat de laatste afslag is voor een indrukwekkende bergpas met een stuk of zes tunnels, 18 haarspeldbochten en een fantastisch uitzicht op de vallei die erachter ligt. En in die vallei liggen alle wijngaarden die de beste prosecco produceren (volgens onze gastheer). Tsja, toen begrepen we zijn enthousiasme wel…
Licht onderzoek (zwaarder trekt het internet hier niet) maakt de San Boldopas nog interessanter, omdat deze pas in slechts drie maanden is aangelegd in opdracht van het Oosterrijks-Hongaarse leger in 1918. Aan de andere kant van de pas vond de slag bij Vittorio Veneto plaats die an sich redelijk bepalend is geweest voor de afloop van de Eerste Wereldoorlog. En oh ja, Vittorio Veneto was ook het bisdom van een een of andere Albino Luciani…