Vandaag is het zover, we zijn vertrokken richting het oosten. Op het moment van schrijven rijden we vlakbij Hannover en gaat de reis voorspoedig. Stromae uit de speakers, we redden het wel tot aan Warschau!
Vertrek
Nou, daar gaan we dan 🙂 Wel een beetje nat :/
Het aftellen is begonnen
Ja, zoals de titel al zegt, het aftellen is begonnen en de dag dat we vertrekken komt steeds dichterbij. Het internationaal rijbewijs is binnen, scripties zijn ingeleverd, de laatste rapportvergaderingen zullen in de komende dagen gehouden worden en dan is het afwachten. En koffers inpakken. Met zowel het afwachten als de koffers inpakken zijn we al een tijdje bezig. Voor degenen die in de afgelopen dagen niet bij ons thuis zijn geweest (zal toch de meerderheid zijn): we hebben een krat op een strategische plek in het midden van de woonkamer staan waar alle spullen in worden gelegd, gegooid, geworpen, neergevleid die we zeker weten moeten meenemen. De score tot nu toe: de wereldstekker (waarschijnlijk niet nodig, maar je weet maar nooit), biotex, wat dinars van de laatste keer dat de vrouwelijke helft van ons twee in Servië was en de tomtom. Vooral die laatste zal onontbeerlijk zijn…
Verder worden nog wat laatste voorbereidingen gedaan voor de Lada a.k.a Spoetnik. Bijvoorbeeld nieuwe uitlaatrubbers (dank je Wilco, voor het halen en ze op maat maken!) en een goede dashcam (zie dit Youtubefilmpje voor wat een dashcam doet*), maar ook – zeer belangrijk – nieuwe speakers. Tsja, je zal maar zo’n end moeten rijden zonder goede speakers. Dan is Moskou toch echt ver weg…
* Voor iedereen die nu zijn hart vasthoudt na dit filmpje. Dit is dus waarom bijna iedere Rus een dashcam heeft. Het voorkomt verzekeringsfraude en neemt indrukwekkende verkeerssituaties op. Het feit dat de filmpjes op het internet belanden, geeft aan dat de Russen dit soort dingen ook vrij uitzonderlijk vinden. Dat deze filmpjes bijna altijd uit Rusland komen heeft te maken met de spreiding van de dashcams. In het Oostblok is dit veel gebruikelijker dan in Nederland. De Russische wikipediapagina over dashcams is bijvoorbeeld veel uitgebreider dan de Engelse variant.
Ladenka, Spoetnik, Ladoesja
Van veel mensen krijgen we de vraag hoe we naar Oost-Europa gaan. Het antwoord is: met de Lada. Jazeker, we hebben een Lada Kalina SW (“station wagon”) uit 2007, maar uit jaren ’90 aan de binnenkant. Er zijn er maar 35 van in Nederland, maar in Oost-Europa des te meer. En dat is precies het antwoord op de waarom-vraag. In Oost-Europa, zo’n beetje beginnend bij Poznan, rijdt alles Lada. Mocht er wat met onze auto gebeuren, dan is-ie snel gerepareerd. Bovendien is de Lada gemaakt voor Oost-Europa, dus hoe Oost-Europeser de weg, hoe beter de Lada in zijn element.
We zijn alleen nog op zoek naar een toepasselijke naam. Ladenka en Ladoesja vallen onder de Russische koosnaampjes, maar passen niet zo goed bij het innerlijke beest van ons ijzeren ros (past eerder bij de Lada 4×4 die we vorig jaar hebben gespot in zuid-Polen (zie foto) (ja, er zit een zwaailicht op)). Spoetnik heeft de symbolische voorkeur bij de ergste Russofiel van ons twee. Al is het maar omdat spoetnik letterlijk “medeweggebruiker” betekent. De andere Russofiel maakt het, geloof ik, niet zo heel erg veel uit…
Visa zijn binnen!
‘t Mocht een tijdje duren, maar de visa voor Rusland zijn binnen. Hoewel de visa simpel zijn, zien ze er toch redelijk indrukwekkend uit met het cyrillische schrift. Het papiertje zal ons vijf dagen toegang verlenen tot Rusland. Met het visum zijn eigenlijk alle grote voorbereidingen gedaan voor de reis. Volgende onderneming wordt het reserveren van een plek bij de Estisch-Russische grens…
Via Keulen naar Parijs – De visumaanvraag van Wit-Rusland
Nomen est omen. Een visumpje aanvragen voor Wit-Rusland is wat omslachtig (lees een visum voor dertig dagen + een daarvoor waardig bedrag en heul veul documenten). Zeker als je er maar twee dagen bent alleen maar erdoorheen rijdt. Oplossing: omrijden via Moskou. Scheelt maar 4 uur rijden, een extra douanecontrole en een extra visum. De reis wordt dus ietsjes aangepast. In plaats van een tussenstop in Minsk, hebben we een tussenstop in Moskou. Voordelen? Kremlin even bezoeken en, geloof het of niet, de grensovergang tussen Oekraïne en Rusland die wij hopen te nemen lijkt vooralsnog een vrij snelle te zijn – sneller dan de grensovergangen bij Polen en die gingen al vrij vlotjes. Voor degenen die dat willen checken: http://dpsu.gov.ua/en/map/. Dit is een interactieve kaart. U moet dan even klikken op de grensovergang bij Troebortnoe (ietsjes boven Sumy). De tweede Oekraïense regel Швидкість оформлення легкових авто/год staat voor het aantal auto’s per uur dat ze doorlaten…
Route
Boeren, burgers, kameraden en buitenlui, hierbij alvast een sneak peak van de reis 🙂
Reisblog Oost-Europa
Dag allemaal,
Deze zomer gaan wij een aantal weken op reis door Oost-Europa en we willen jullie tijdens deze vakantie door middel van deze blog op de hoogte houden van onze belevenissen.
Veel plezier met het lezen van de blog!
Groeten,
Gerard & Tessa
Blog 17-08-2016, 20.00: Polen
Zaterdag zijn we aangekomen in Polen. We hebben maar drie uur over de grensovergang gedaan – wat echt uitzonderlijk kort is. Zowel zaterdag als zondag hebben we verder niet veel uitgespookt.
Auschwitz
Maandag was de dag dat we naar Auschwitz zijn geweest. De beveiliging is enorm en de bewaking is streng. De gids die we hadden kwam wat gedesinteresseerd over en had waarschijnlijk net iets te veel ervaring. We hadden beiden een Verdun/Normandië-ervaring: het zag er te netjes uit om de gruwelen te laten inwerken. Daarnaast is 1,1 miljoen een te groot aantal om je nog te realiseren waar het over gaat. Met een groepsgenoot had ik het er nog over. Op een of andere manier was Auschwitz ook te ‘ingevuld’ om nu precies door te hebben wat zich had afgespeeld. Bij Birkenau hadden we dat minder. Dat kamp is grotendeels verwoest en daar kan je brein zelf het verhaal invullen en besef je meer wat daar gebeurd is. Daarnaast is er niets menselijks meer in Auschwitz. Er zijn veel monumenten en gebouwen, maar geen menselijkheid. Dat was Auschwitz ook, maar het kamp voelt niet eens wreed, vooral apathisch. Auschwitz was op zijn eigen manier goed om eens gezien te hebben, maar het is vooral absurd.
Krakau en de Tatra
Dinsdag en woensdag zijn we naar Krakau en het Tatragebergte geweest. Krakau is mooi en een aanrader voor mensen zoals de vader van de blogster. De stad is zo goed als ongeschonden door de roerige Poolse geschiedenis gekomen en de oudere gebouwen zijn ook ongesaneerd gebleven. Het Tatragebergte heeft zijn eigen schoonheid. De bergen en de bossen zijn mooi en de huizen op z’n Pools anders. De huisjes hebben hele steile daken, zodat de sneeuw eraf kan glijden in de winter. Het landschap is mooi en een goede afsluiter van Polen.
Vertrek
Morgen vertrekken we naar Berlijn. Polen voelde als thuiskomen met haar grote dubbelbaans (en overal belijnde!) snelwegen en Europese uitstraling. In Krakau is het goed leven, buiten dat het een mooie stad is zou je er als Pool niet weg willen. Het verschil tussen het platteland en de stad is hier gewoon heel groot en we vermoeden dan ook dat de Polen die wij kennen vooral mensen van het platteland zijn.
Tot snel weer!
Blog 13-08-2016, 09.00: Tessa
Ik (Tessa) heb wat in te halen. Woensdag na het werken hebben we meegeholpen met de soepbus. Dit is een initiatief van de afkickkliniek. De soepbus deelt twee keer in de week soep (logisch) en brood uit aan de daklozen in Zjitomir. De armoede in Oekraïne zelf is überhaupt al schrijnend, maar de daklozen zijn er zo mogelijk nog erger aan toe. De dankbaarheid voor een bekertje soep is niet te bevatten. Om het contrast weer te geven zal ik zonder opsmuk vertellen wat we daarna hebben gedaan: we zijn met 16 man voor omgerekend 52,58 wezen eten bij een relatief luxe Oekraïens restaurant. Let that sink in.
Boodschappen doen in Zjitomir
Omdat het eten bijna op was, ben ik boodschappen wezen halen (iets met taal). De supermarkt leert wat de luxeproducten zijn. Frisdrank is luxe, alcohol niet. Een liter wodka is omgerekend een euro en een paar centen. En dan is de prijs als maatregel tegen alcoholisme al omhoog gegooid. Verder is de oorlog niet te ontwijken. De supermarkt ligt vol met Oekraïense producten en in de stad zie je overal wervingscampagnes. Daarnaast zitten we dichtbij een militair oefenterrein en een vliegveld, dus elke dag vliegen er legerstraaljagers over en we hebben ook schietoefeningen gehoord.
Cultuur
Wat we in Ghana ook hadden, gebeurt nu weer. Het is 25 graden en ik heb het koud. We zijn gewend aan de ‘comfortabele’ 32-37 graden. Luxeprobleempje. Dit had onze laatste werkdag moeten zijn, maar het regent. Zowel voor beton storten, als voor beitsen hebben we droog weer nodig. De rest van de dag is het niet meer droog geworden. Het is jammer, maar we worden door de Oekraïners aangemoedigd om dan vooral toch naar het Museum der Kosmonauten te gaan. Zjitomir is namelijk de geboorteplaats van de man die het Sovjet ruimtevaartprogramma heeft opgezet. De rondleiding is een fraai stukje Oostblokcultuur. Aanwijsstok + ononderbroken stroom aan informatie = rondleiding. En o ja, alles is absoluut op ware grootte. Met gepaste trots vertelde de gids dat de Sovjettechniek van toen wordt nu nog steeds door de Amerikanen gebruikt (“Soowjet techniek is soeprioer end wie in Zjitomir meet iet”). De synthesizermuziek op de achtergrond maakte het af. Omdat we nog tijd hadden, zijn we daarna nog naar een winkelcentrum gegaan (duur), om vervolgens toch maar naar de markt te gaan (goedkoper). Met onze laatste hryva’s hebben we de locale economie ondersteund.
Afscheid van Oekraïne
De mensen van de afkickkliniek hebben een gezamenlijke maaltijd voorbereid. Afgetopt met taart, chips, groente, vlees en snoepjes kan de tafel niet voller staan. We moeten alweer afscheid nemen en het voelt veel te snel. Er zijn mooie en vruchtbare dingen gebeurd de afgelopen week en we gaan de mensen daar missen. Het besef van alles wat we gezien hebben, komt de komende tijd waarschijnlijk. Een week is weinig, maar er is zo veel werk verzet en we hebben veel nieuwe indrukken opgedaan.
Snelwegen
In Oekraïne zijn de snelwegen breed. Alles is tweebaansweg plus vluchtstrook. Dit klinkt klein, maar op de banen kun je gerust met twee auto’s rijden. Wat dan ook gebeurt. Verder wordt de snelweg door iedereen gebruikt: auto’s, Lada’s, vrachtwagens, legerverkeer (ook tanks schijnt), fietsers, koeien, verkoopsters en voetgangers. Tel daar het spookrijden bij op en we hebben een gevaarlijke chaos. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit vooral rondom steden is. Tussen de steden zie je soms kilometers niets om je vervolgens kapot te schrikken van een verdwaalde boer met paard en wagen of een spookrijdende Oekraïner die vond dat zijn weghelft slechter was dan die van ons. Afijn, rijden vereist hier aandacht en over absurde situaties (zebrapaden op de snelweg à la a15) moet je je vooral niet te lang verbazen.