Author: tdemol

Het eten dat we in Zjitomir kopen of krijgen voorgeschoteld is goed. We zijn eergisteren wezen eten in de stad bij een voor Nederlandse begrippen luxe restaurant, maar dit kostte voor 16 man maar 52,58 euro. Soms voelt het gewoon oneerlijk hoe veel we met onze euro’s kunnen doen.

 

Tijdens het werk hebben we steeds straaljagers (laag) over zien komen. In de buurt bevindt zich namelijk een basis. Nu is het ook niet zo dat ze af en toe even over komen, maar echt geregeld.

 

Werk

Het werk aan de fundering van de kas liep goed, maar helaas hadden we vandaag regen. De bewoners kunnen het werk gewoon afmaken, dus een groot probleem is het niet.

 

In Oekraïne zijn vakopleidingen of überhaupt de middelen om werk te kunnen uitvoeren minder toegankelijk, maar men is daardoor wel ontzettend handig en vindingrijk. Ook valt het ons op dat de bewoners hard doorwerken. Zeker als ze weten wat ze moeten doen. Wat dat betreft zijn we prettig verrast.

 

Reizen

Vannacht gaan we weer reizen, het plan is om rond drie uur te vertrekken, we hebben namelijk weer een lange reis voor de boeg. Zeker omdat we de grens naar de EU weer moeten nemen. Wel is het voordeel dat we het uur tijdsverschil deze keer in ons voordeel hebben. We gaan (dus) naar Polen en we zijn er benieuwd hoe de binnenwegen in Polen zijn. Op de heenweg zijn we namelijk alleen over de relatief grote wegen gereden. Hier zijn de wegen in ieder geval zo dat de hele bus uit elkaar lijkt te rammelen. Ook heb je dat je als je instapt gelijk je gordel maar vast moet zetten omdat je dat door het schokken anders niet meer voor elkaar krijgt totdat je weer op een fatsoenlijke weg rijdt. De Oekraïners kennen dit probleem niet, we moeten de eerste nog tegenkomen die überhaupt een gordel draagt. Ook zijn we benieuwd of we afscheid gaan nemen van de straathonden. Hier in Oekraïne zie je ze in ieder geval overal.

 

Tot morgen!

Zondag

Vlak na het schrijven van de vorige blog gingen we naar een bijbelstudie bij kennissen van de leiding uit de omgeving. Op de heenweg werden we omgeleid in verband met een aanrijding. Er was een ongeluk gebeurd met een taxi en iemand die de snelweg via een zebrapad overstak. Nu rijden taxi’s nog harder dan de hardrijdende Oekraïners en zijn er (inderdaad!) zebrapaden op de snelwegen en daar zagen wij de gevolgen daarvan.

 

Maandag – Kinderziekenhuis

Maandag zijn we ‘s morgens naar het kinderziekenhuis geweest. De kinderen waren zo blij met simpele dingen als stickers, papieren vliegtuigjes en ballonnen. Verschillende kinderen kwamen bloemen geven en bleven knuffels geven. Het ziekenhuis is een schril contrast met Kiëv waar we aan het eind van de middag waren.

 

Maandag – Kiëv

Na het kinderziekenhuis zijn we dus naar Kiëv afgereisd. Dure auto’s, veel luxe winkels. Natuurlijk hebben wij ook maar een deel van Kiëv gezien, maar alles ademt meer ‘ontwikkeling’ dan waar we verblijven. Toch is niet alles modern. De metro leek uit de Sovjettijd, net als de dame die de kaartjes verkocht, de conductrice, de roltrappen en de imposante stations.

 

Waar je euro’s in heel Oekraïne vier keer zoveel waard zijn heeft Kiëv Europese prijzen. Behalve het voedsel (we aten geweldig voor 3 euro p.p.) zijn veel producten net zo duur of juist duurder dan in Nederland.

 

Dinsdag – Werk!

Vandaag zijn we volop aan het werk geweest. De mannen hebben voorbereidingen getroffen voor het zetten van de fundering van een kas waarin de bewoners van de verslavingsklinieken groenten kunnen verbouwen. Dit werk liep zelfs voorspoediger dan gedacht en dat met name doordat de bewoners ontzettend goed doorwerkten.

 

De vrouwelijke helft van de groep is bezig geweest met het onderhoud van het hek dat Het Baken omringt.

 

Ondertussen heeft Gerard z’n Russisch opgevijzeld door werkelijk iedere Oekraïner het hemd van het lijf te vragen. De Oekraïners vinden het prachtig.

 

 

Tot morgen!

We hebben internet!

Na werkelijk verrukkelijke blini’s gegeten te hebben, zijn we gisteren ochtend om acht uur we in de rij aangesloten om uiteindelijk twee uur later de grens te passeren. Qua tijd viel het ons reuze mee. Het enige waar de soldaten interesse in hadden was het antwoord op de vraag of er echt kleding in een aangewezen koffer zat. Toevallig (echt) was dat zo. En toen waren we om 9.48 in Oekraïne. De weg was goed, het landschap in het begin vooral leeg. Eindeloze velden met af en toe wat bomen. Naar mate we vorderden kwamen we in bosrijker gebied (veel berken) en eindeloze velden met zonnebloemen. De temperatuur liep evenredig op met het aantal gereisde kilometers. Verder hebben we veel Lada’s in elke staat voorbij zien (spook-)rijden. Rond acht uur ‘s avonds zijn we aangekomen. We zitten in landelijk gebied. Daardoor zagen een kudde koeien uit zich zelf naar huis lopen – maar dan wel dwars door de enige straat die dit dorp rijk is…

De kerk

We kwamen de kerk binnen en er lagen koptelefoons klaar. Uiteindelijk waren er drie tolken die de dienst konden vertalen en via de koptelefoon kon je dan de vertaling horen. Na de dienst zijn we door een park en de vleesmarkt gelopen. Dat laatste klinkt net zo luguber als het is. De eerste was een ware tijdscapsule. De speeltoestellen kwamen uit de Sovjettijd. Omdat de bus vol zat, zijn we met openbaar vervoer teruggegaan. Heerlijk stukje cultuur snuiven.

Scrabble

We hebben scrabble gevonden. De Oekraïense variant… Tessa heeft gewonnen 0:)

 

Tot morgen!

Niet meer welkom in Polen

Het laatste stuk door Polen was indrukwekkend. Niet alleen vanwege de dreigende wolken die af en aan weerlichtten, maar vanwege de plaatsnamen die op de borden staan. We zitten nu in het gebied dat we in Nederland vooral kennen uit de geschiedenisboeken. Dit is het gebied waar Hitler zijn vernietigingskampen opzette. De plaatsen Chelm, Trawniki en Dorohusk zijn ‘gewone’ steden, maar de associatie en het contrast tussen het heden en de geschiedenis is haast niet te bevatten en geeft een wat onwerkelijk en absurd gevoel.

 

Vannacht om twaalf uur zijn we bij ons hostel aangekomen. Vlakbij de grens. Heel dichtbij zelfs. Het grensbord dat je welkom heet in Polen zijn we zelfs al voorbij. We zitten in een stukje niemandsland en met ons kilometers aan vrachtwagens die met ons de grens over willen.

 

Het hostel regelen was nog een uitdaging. De vrouw bij de receptie sprak geen Engels of Russisch en ik geen Pools. In eerste instantie kregen we maar negen bedden. Na in mijn beste Russisch uitgelegd te hebben dat we met twaalf zijn, werd er zenuwachtig nog een extra kamer geregeld. We blijven de status quo handhaven, want Pools horen en Russisch terug praten werkte uiteindelijk het beste…

In Polen

Intussen zijn we in Polen aangekomen. Waar het in Duitsland nog mooi weer met wolken was, is het hier in Polen regen wat de klok slaat. Op het moment van schrijven zitten we onder de rook van Poznan. De reis loopt voorspoedig en hoe verder we naar het oosten gaan, hoe meer wilde dieren en mooie bossen we tegenkomen. Vanavond hopen we rond een uur of twaalf bij de grens aan te komen. En dan moeten we nog 400 kilometer.

 

Tot morgen!

Nach Polen!

Daar gaan we dan! We rijden op moment van schrijven door Duitsland en dat bevalt goed. De bus, zit, slaapt en rijdt lekker dus wat dat betreft een goed begin.

 

Tegen het eind van de dag hopen we in Polen aan te komen. Morgen steken we de grens over en rijden we het laatste stuk naar Zhitomir.

 

Tot snel!

Wat gaan we doen?

Ha vrienden en familie! Nog even en de werkvakantie gaat van start. We hebben inmiddels bijna al het sponsorgeld bij elkaar weten te krijgen en we zijn je daar dan ook dankbaar voor!

 

Als we in Oekraïne zijn hopen we je via deze blog op de hoogte te kunnen houden. Ook via de facebookpagina van de stichting kan je onze bezigheden volgen.

Wilt u ons nog ondersteunen in dit project?

Tot donderdag 4 augustus kunt u nog bij ons terecht voor de sponsoractie. Zie deze pagina voor meer informatie.

 

Groeten,

Gerard & Tessa de Mol-van Valen